A Wonderful Life
By: Nico and Paul
Chapter 21: Reunited
Saturday morning at sama samang nakatambay sa apartment sina Paul at Danica, kasama si Kiko, Chics at Ysa. Busy na naglalaro ang tatlo habang tahimik na naguusap sa may sofa si Paul at Danica. Bigla na lang napatayo si Paul nang mabanggit ni Danica ang salitang “U-days”
“Shet!” sigaw ni Paul sabay tayo. Napatingin naman sa kanya si Danica, pati ang tatlo na naglalaro ng baraha sa isang sulok ng sala.
“Paul napano ka?” tanong ni Chics.
“U-days!” bigkas ni Paul.
“Oh? Ano ngayon?” tanong ni Kiko.
“Kiks, U-Days na 2 weeks from now.”
“Tapos?” Naupo muli si Paul at biglang nag seryoso ang mukha.
“May naisip kasi ako.”
“Ano naman yon?” tanong ni Danica.
“Gusto niyo bang tulungan si Nico?” tanong ni Paul sa kanila. Hindi na niya sila hinintay na sumagot at tinuloy ang sasabihin niya.
“Sa University days ng school namin, tutugtog tayo.” Seryosong bigkas ni Paul.
“Go. Kaya niyo yan.” Sabi naman ni Kiko at tiningnan siya ni Paul.
“Shongek! Kasama kayo!”
“Ha?! Nagbibiro ka ba?”
“Mukha ba akong nagbibiro? Sabihin mo nga kung saang parte ng napakagwapo kong mukha ang nagbibiro ha Kiko?” banat ni Paul at kinurot siya ni Danica. Natawa naman ang tatlo na kaninang naglalaro ng baraha.
“Pero Paul, never pa tayong tumugtog dati as a band. I don’t think kakayanin. Hindi feasible ang two weaks para makapag praktis.” Katwiran ni Chics.
“At isa pa, di naman pwedeng isang kanta lang ang itutugtog natin.” Dagdag ni Kiko.
“Alam niyo, wag nga kayong nega. Kung gusto niyong tulungan si Nico, papayag kayo.”
“Teka, ano ba kasing purpose niyang plano mo Pao? Oo tutulungan mo si Nico, pero paano?” tanong ni Danica.
“Aiks ganito yan. Di ba di pinapansin ni Misa si Nico. Just think about what will happen if Misa sees Nico performing sa University days. Oo alam ko mababaw, and it might not work. But I think it’s worth a shot.”
“And lets say pumayag kami, paano ang composition ng Band? At yung pangalan?” tanong ni Chics.
“Hmmm. Dahil ako lang ang marunong mag Drums, then I’ll be the drummer. Chics ikaw ang lead guitarist natin. Si Nico ang rhythm guitarist at vocals. Kiko, keyboardist ka since kulang pa ang bass guitar skills mo. The problem is wala tayong bassist. At kung pwede we need another rhythm guitarist to back Nico up.” Paliwanag ni Paul. Nakayuko naman si Danica at tila nagiisip. Ilang sandali pa ay tiningnan niya si Paul at hinawakan ang kamay nito.
“Pao, I’ll be your bassist.” Sabi ng dalaga na ikinagulat naman ni Paul.
“Aiks? Sure ka?”
“Hindi. Pero dahil kailangan niyo ng tao sa bass guitar, then ako na lang. At tingin ko kaya ko.”
“Aiks, do you have any background on playing?”
“I was also part of the music club before. I excelled on the violin pero I also tried playing the piano and also the bass guitar one time. Pero matagal na yon at di ko alam kung makakatugtog pa ako. But I’ve got to try.” Paliwanang ng dalaga at napangiti si Paul.
“Thank you Aiks. Really. Don’t worry, tutulungan kita.” Sabi ni Paul at hinawakan din ang kamay ni Danica.
“Uyyy. Cheezy.” Tukso ni Kiko.
“Shaddap!” sabi ni Paul at inalis ang hawak sa kamay ng dalaga.
“Now problema natin ngayon ang isa pang rhythm.”
“Bakit pa? Eh di pa ba kaya ni Kuya Nick yon?” tanong ni Kiko.
“Mahirap po kasi i-maintain ang strumming habang kumakanta, lalo na sa klase ng kanta. So dapat may 2nd guitarist tayo. Sabay silang tutugtog ni Nico with the same tuning ng guitar para in case kailangang huminto ni Nico while singing, magagawa niya kasi nga may isa pang nagstu-strum. Gets mo na? Pumasok na ba diyan sa utak mong kasing laki ng piso?” sabi ni Paul at natawa ang lahat maliban kay Kiko.
“At isa pa, di naman ganon kagaling si Nico sa guitar. So talagang mahihirapan siya.”
“Eh bakit kailangan niya pang tumugtog?” tanong ni Ysa.
“May impact kasi yon, lalo na at ginagawa natin to para mapansin siya ni Misa. Anyway, we have two and a half weeks to practice. Kailangang mag start as soon as possible. Pero wala tayong 2nd rhythm. May kilala ba kayo?” tanong ni Paul.
“Wala eh.” Sabi ni Kiko.
“I could play pero noob ako.” Sabi ni Ysa.
“Nevermind. Kahit naman marunong ka di pa rin kita isasali.” Sabi ni Paul at binato siya ni Ysa ng unan.
“Sama mo talaga kuya! Hmmp!”
“Sorry Pao pero wala rin akong alam eh.” Sabi ni Danica.
“Tanungin ko si Claire, baka may alam siya. Music club siya dati eh.” Sabi ni Chics.
“Oo nga. Tsk! Bakit ba naman kasi piano pa ang gustong tugtugin ng babaeng yon. Kung pumayag lang siya dati na magpaturo sa akin ng gitara, eh di wala tayong problema. Yung kasing mga kilala ko from the music club may mga sariling banda eh.”
“Sige magtatanong na lang din ako.” Sabi ni Kiko.
“Pagusapan na lang natin ulit bukas pag sinabi ko na kay Nico. For now, isip muna tayo ng kanta. We need at least three songs. Magisip kayo ng dalawa. Pero yung third song dapat si Nico ang magiisp. Okay? Dismissed!” sabi ni Paul.
“Dismissed ka diyan. Magluto ka na nga at gutom na ako.” Sabi ni Danica.
“Yes ma’am!” sabi ni Paul at agad tumayo.
“Wala pa man under the saya na siya.” Bulong ni Kiko kay Chics at natawa naman ang binata.
___
“Ha? Teka parang mahirap naman yata yang plano mo.” Tanong ni Nico.
“Ayaw mo?”
“Gusto.”
“Gusto naman pala eh. Wag ka nang magreklamo. Pasalamat ka nga tinutulungan kita eh.” Sabi ni Trish.
“So Plan A at Plan B lang? Walang Plan C?”
“Pag pumalpak yung dalawang plano then doon pa lang may Plan C” sagot ni Trish.
“Ano ba yung Plan C?”
“Suicide.” Sabi ni Trish at nanlaki ang mga mata ni Nico.
“Suicide?!!”
“Joke lang. Naniwala ka? Iniisip ko pa ang plan C. For now. Sundan mo muna ang first two plans.” Sabi ni Trish at natahimik si Nico at tila nag iisip. Ilang sandali pa ay tumayo si Trish.
“Lets go?”
“Ha? Now na?”
“Oo! Tara. Sa mga oras na to nasa school si Misa. Nag try outs siya para sa badminton for U-days at natanggap siya. So nag papraktis yon ngayon.”
“Kailan ba U-days ng school nila?”
“Hmmm. Exactly two and a half weeks from now.” Sabi ni Trish.
“So Saturday ngayon, eh di mga Wednesday next next week?”
“Sus talagang inisip pa. Halika na. Para sa U-days bati na kayo. Dali.” Sabi ni Trish at umalis na ang dalawa.
Ilang sandali pa ay nasa school na sila nina Misa. Naupo ang dalawa sa may corridor. Balisa naman si Nico at halatang di mapalagay.
“Maupo ka nga.” Sabi ni Trish. Sumunod naman ang binata.
“Relax okay? Tandaan mo lang ang plano.”
“Okay okay.” Sabi ni Nico.
“Oh sibat na.” sabi ni Trish.
“5 minutes?”
“Ano ka ba?! Para kang manliligaw eh. Para kang natotorpe. Ano bang kinakatakot mo ha?” tanong ni Trish.
“Natatakot lang ako na baka despite my attempts, di pa rin niya ako mapapatawad.” Sabi ni Nico.
“At least its better than doing nothing. Go na.” sabi ni Trish.
“You’re right.” Sabi ni Nico at tumayo na.
“I’ll be back.” Sabi ni Nico at naglakad palayo. Naiwan naman si Trish sa bench at nakangiting pinagmasdan ang binata.
___
“Okay kaya ko to.” Sabi ni Nico sa sarili habang naglalakad. Sinubukan niyang sariwain ang plano nila ni Trish.
“So sa planong to, just watch her while she’s practicing. Alam ko wala akong direct participation dito, pero at least alam mo na nag babadminton siya pag Saturday diba? Don’t worry, pag di gumana to, sa plan B ako mismo tutulong sayo.”
Dumiretso si Nico sa badminton court at nakitang maraming tao doon. May ilang ang papraktis. Pero di pa rin niya makita si Misa. Tumayo siya sa may bleachers at naghintay habang sinasariwa ang sinabi sa kanya ni Trish.
“Okay, so tatayo ka lang doon at maghihintay. Tapos pagkatapos ng practice nila, wag mo muna siyang lapitan. Maghintay ka muna. Malamang ineexpect niya na lalapit ka pero di mo dapat binibigay lahat ng expectations ng isang tao. So right after, pag di siya nakatingin, umalis ka. Dapat di ka niya mapansing umalis. Yung tipong pagtingin niya sa lugar mo kanina, wala ka na doon.”
Naupo si Nico habang pinagmamasdan ang mga nag papraktis. Di pa rin niya makita si Misa kaya naghintay siya. Muli ay inalala niya sa isip niya ang susunod na gagawin.
“Sa pagkakakilala ko doon, hahanapin ka non, pero di halata. Yung tipong pasimpleng lilingon lingon. Abangan mo siya sa sa corridor kung saan siya palaging dumadaan. Magdala ka ng orange juice, alam mo namang paborito niya yon diba? Lapitan mo siya tapos ioffer mo yung juice. And then ikaw na bahala makiramdam. Kung tipong pwede mong dalhin yung gamit niya para sa kanya then go. Pero pag nagpakita siya ng pagkairita, back off ka na okay?”
Napangiti si Nico nang maalala ang huling linyang yon mula sa plano nila ni trish. “Huh, like I’m gonna back off.” Sabi nito sa sarili.
Halos 15 minutes na naghihintay si Nico pero wala pa rin si Misa. Naisipan niyang puntahan ang isa sa mga manlalaro para tanungin.
“Uhm excuse me.” sabi ni Nico. Agad namang napalingon ang mga babae.
“Yes?” tanong ng isa.
“Uhm, kilala niyo ba si Misa?”
“Misa? As in si Melissa?”
“Oo siya nga.”
“Oo bakit? Kasama namin siya na player.” Sabi ng isang babae.
“Andyan pa siya? Parang di ko yata siya nakita?” sabi ni Nico at napangisi ang mga babae.
“Uuuy. Crush mo siya ano?”
“Well, oo, este, kaibigan ko siya. Asan siya?”
“Yihii! Sorry pero wala na siya eh. Maagang umalis. Sumama kasi pakiramdam niya eh.”
“Ah ganon ba?” sabi ni Nico.
“Sige thanks na lang.” dagdag ng binata sabay tumalikod. Naglakad siya sa paalis mula sa corridor at tinitigan ang dala niyang orange juice.
“Well, palpak ang plan A. its up to Plan B then. Kawawa ka naman orange juice. Mukhang ako ang iinom sayo.” Sabi ni Nico at binuksan ang juice at ininom ito.
Sa 2nd floor ng gym, pinagmamasdan ni Misa si Nico habang papalayo ito. Bakas ang kalungkutan sa mukha ng dalaga.
“Oh, wala na siya.” Sabi ng babae sa likod niya na kakaakyat lang. Agad namang napalingon ang dalaga.
“Thanks sa inyo ha.”
“No problem. Buti na lang pala nakita natin siya kanina papunta dito nung nag CR tayo. Bakit ba ayaw mo sa manliligaw mong yon? Gwapo naman siya ah. At mukhang mabait.”
“Di ko siya manliligaw.” Mahinang sagot ng dalaga.
“Ha? Eh un yung sabi ng mga girls ah.” Napabuntong hininga si Misa at lumapit sa kasama.
“Marianne, sayo ko lang to sasabihin okay? Ex ko siya.” Sabi ni Misa at medyo nagulat si Marianne.
“Ah, kaya naman pala. Now I understand.” Sabi ng dalaga at napangiti si Misa.
“Thanks.”
“Oh tara, praktis na tayo.” Sabi ni Marianne.
“Una ka na. Dito muna ako. Sure ako andito pa siya sa campus.” Sabi ni Misa at naupo.
“Okay, samahan na lang muna kita dito.” Sabi ng dalaga at naupo.
“Thanks.”
___
“WHAT?! UMUWI NA SIYA?! EH SABI NI TITA WALA PA RAW SIYA DOON AH!” Sabi ni Trish sabay dampot sa phone niya.
“Text ko nga!” Sabi ng dalaga. Naaliw naman sa kanya si Nico.
“Bakit ka natatawa diyan?”
“You hate losing do you?” tanong ni Nico.
“Talaga! So if you don’t mind, tetext ko muna siya para ma-confirm natin.” Sabi ni Trish sabay text. Ilang sandali pa ay nakatanggap ng reply ang dalaga.
“Huh! Sabi ko na nandito pa siya eh. Ikaw kasi ang tanga tanga mo nagpakita ka. Sabi ko sayo pakita ka lang doon mismo sa court. Eh nakita ka yatang papunta doon eh. Ayan tuloy.” Inis na bigkas ng dalaga.
“Eh malay ko ba. Magulo ang isip ko kanina eh.”
“Sabi ko naman kasi sayo. CONCENTRATE. Hay nako. Oh, Plan B na. At dahil may direct participation ako dito, dapat successful to. Pag hindi naku malilintikan ka sa akin.” Sabi ni Trish.
“Easy ka lang Trish. Pero ngayon na ba ang Plan B?”
“Oo kaya! Talagang plinano ko ng mabuti yung plan B para in case pumalpak ang plan A. Saktong sakto. Ako ang susundo sa kanya pauwi niyan.”
“Ha? May sasakyan ka?”
“Oo kaya.”
“Bakit wala kanina?”
“Eh matalino ako eh. Dito ko na agad pinark kasi alam ko naman na dito magaganap yung plano. Anyway, mag ready ka na non. Gets mo naman yung plano diba? Maghintay ka doon sa pinagusapan natin. Pupuntahan ko siya. Di na pwede yung Plan A dito dahil una, di na yon magpapraktis kasi nakita ka niya, pangalawa, sigurado ako kilala ka na ng mga kasama niya, at pangatlo, ininom mo na yung orange juice!”
“Teka, bakit parang alam na alam mo ang takbo ng isip niya?”
“Eh kasi po, una pinsan ko siya, pangalawa, psych student kaya ako. Trust me. Di na gagana ang Plan A. wala na rin ang element of surprise.”
“Eh pano mo naman nasabi na nakita nga niya ako aber?”
“Helloow? Nagiisip ka ba? Gamitin mo nga yang utak mo! Sabi sayo kanina wala na siya diba? Sabi naman sa akin ni Misa andon pa siya. Pumayag ngang magpasundo eh. So the bottom line is-“
“Nakita niya ako, nagtago siya, at pinagtakpan siya ng mga kasama niya.” dugtong ni Nico.
“Korek! Gets mo na? Marunong ka naman pala mag isip eh. Oh siya, alis na dali! Tatawagan kita mamaya .” sabi ni Trish.
“Okay. Una na ako.” Sabi ni Nico at naglakad palayo.
“Uhm Trish! Thank you ulit. Sige!” sabi ni Nico at tumakbo palayo.
“Sira. Wag ka munang magpasalamat.” Bulong ni Trish sa sarili.
___
Sa 7/11 naupo si Nico at naghintay. At tulad sa Plan A, sinariwa din ng binata ang pangalawang plano nila ni Trish. Ang Plan B.
“So ganito yan. Sasamahan ko siya pauwi. Tapos tatawagan kita. Sasabihin ko sa kanya na samahan muna ako sandali bago umuwi. Kunwari may bibilhin ako sa mall. Basta pag tinawagan kita, punta ka na agad sa mall okay? Sundan mo rin ang instructions ko pag tumawag ako.”
Halos 45 minutes ding naghintay ang binata sa 7/11 bago siya nakatanggap ng tawag galing kay Trish.
Nico: Hello?
Trish: Hello hon.
Nico: Bakit “Hon?”
Trish: Wag ka nang umangal hon. Ito naman bihira na nga lang ako tumawag sayo eh. Anyway, mamaya na lang tayo magkita okay? Kasama ko tong kyut kong pinsan eh. Mamimili lang kami sandali.
Nico: Okay Hon ( sa medyo nangiinis na tono)
Trish: Papunta kami niyan sa mall. Mamimili kami sa DEPARTMENT STORE na katabi ng FOOD COURT. Pag nagkita tayo ibili mo ako ng paborito kong JAPANESE SIOMAI okay? Gusto rin kasi ng pinsan ko yon eh. At lagot ka sa akin mamaya okay HON?
Nico: Ba-bakit?
Trish: Bye hon. See you later! (sabay baba ng phone)
“Hay nako. Kung titingnan mo, puro naman suhol ang mga plano nitong si Trish,” sabi ni Nico sa sarili.
___
Ibinaba na ni Trish ang phone saba bigay ng isang malaking ngisi kay Misa. Nasa kotse pa ang dalawa at tinatahak ang landas papunta sa mall.
“Trish, talaga bang darating ang boyfriend mo mamaya?” tanong ni Misa.
“Nah. Di ko boyfriend yon.”
“Ha? Eh sino yon?”
“Hmmm. Isa sa mga lalaking naakit ko. Ayan oh may free merienda tayo mamaya.” Sabi ni Trish at nanlaki ang mga mata ni Misa.
“Seryoso ka? Sira ka talaga!”
“Hihi! Its okay couz. Akong bahala. Ako pa.”
“Hay nako. Ewan ko sayo. Anyway, ano ba kasing bibilhin natin?”
“Ah basta. Samahan mo lang ako okay? Don’t worry lilibre kita.”
“No need. Ikaw talaga.”
Matapos ang ilang minuto ay nakarating na ang dalawa sa mall. Diretso ang dalawa sa department store. Habang naglalakad ay pasimpleng tinext ni Trish si Nico.
“Oh andito na tayo, so anong bibilhin mo?”
“Hmmmm. Just some clothes. Halika doon tayo oh.” Sabi ni Trish sabay hila sa kamay ng pinsan.
Pili ng pili si Trish ng mga damit habang pinapanuod lang siya ni Misa. Halatang naiinip na ang dalaga at natawa naman si Trish.
“Couz nagugutom na ako.” Sabi ni Misa.
“Hay nako. Yang tiyan mo talaga. 15 minutes pa okay? Susukat ko lang sandali to sa dressing room.”
“Oh sige. Hintayin na lang kita dito upo muna ako.” Sabi ni Misa.
“Okay. Diyan ka lang ha.” Sabi ni Trish at agad nagtungo sa dressing room.
Pagdating sa loob ay agad niyang inilabas ang phone niya at tinawagan si Nico.
Trish: Hello Nicks!
Nico: Oh? Game?
Trish: Wag kang excited. Mamaya na. Iniwan ko muna siya. Bibigyan kita ng chance Makita siya pero wag mong lalapitan okay?
Nico: Ha? A-asan ba kayo?
Trish: Nakaupo siya sa may bench sa tapat ng dressing room. Dalian mo. Meron kang 10 minutes.
Nico: Okay okay thanks.
Dali daling nagpunta si Nico sa department store. Dala dala pa niya ang siomai na binili niya kanina. Hinanap niya si Misa. Nakita niya ito. Mula sa di kalayuan. Side view lang ang nakikita niya pero sapat na yon. Matagal na rin niyang di nakikita si Misa. Ang babaeng pinakamamahal niya.
Dahan dahan siyang naglalakad habang nakatitig sa dalaga. Wala pa ring pinagbago ang itsura niya. Medyo nag iba lang ang style buhok. Maganda pa rin ito. Dahan dahan siyang naglakad. Sobrang bilis ng tibok ng puso niya. Gusting gusto niyang lapitan ang dalaga. Pero alam niyang di pa pwede. Kailangan niyang maghintay.
Sa sobrang titig niya kay Misa ay di niya namalayan na diretso na siya sa isang manikin. Nabunggo niya ito at natumba. Pati ang dala niyang siomai ay nalaglag.
Napatingin naman si Misa sa direksyong ng ingay. At nagulat siya sa nakita niya. For the first time ay nagkatinginan ulit sila. Mata sa mata. Natigilan silang pareho. Ngumiti si Nico pero ganon pa din ang mukha ni Misa. Gulat na gulat ito.
“Sir okay lang kayo?” tanong ng sales man. Napatingin naman sa kanya si Nico.
“Ah, opo. Sorry.” Sabi ng binata sabay itinayo ang manikin. Pinulot din niya ang nalaglag na box ng siomai. Humingi siya ng despensa sa sales man at muling lumingon sa direksyon ni Misa. Agad namang nabura ang ngiti sa kanyang mukha. Nagbago bilgla ang kaninang maliwanag na mukha niya. Wala na si Misa sa kinauupuan nito. Isa nanamang pagkakataon ang sinayang niya. Lumingon lingon siya para hanapin ang dalaga pero wala na ito.
“Ang tanga ko.” Sabi niya sa sarili. Dahan dahan siyang naglakad at umupo sa kanina’y inuupuan ni Misa. Bakas ang kalungkutan sa mukha nito.
“Malilintikan ako kay Trish nito.” Sabi niya sa sarili.
“Oh Misa naging lalaki ka na?!” tanong ni Trish na kalalabas pa lang ng dressing room. Inangat naman ni Nico ang ulo niya.
“Hi Trish. Ako pala si Nico at hindi si Misa. At oo. Ang tanga ko.”
“A-anong nangyari? Asan ba si Misa?”
“Umalis na.”
“Ha?! Bakit?”
“Nakita niya ako. Ang tanga ko kasi.” Sabi ni Nico. Napabuntong hininga naman si Trish at naupo sa tabi ng binata.
“Alam mo ba kung bakit ko sinabing may one week ka para kaibganin si Misa?” tanong ni Trish.
“Bakit?”
“Di ka ba nagtaka? Sa tingin mo bibigyan kita ng ganong katagal na oras?”
“Bakit nga?”
“Aalis siya in two days. May tour sila out of town for 4 days. In short, meron ka na lang hanggang bukas. Itutuloy mo pa ba?” tanong ni Trish. Napayuko naman si Nico at binuksan ang kahon ng siomai na dala niya.
“Ewan ko. Bakit iniiwasan pa niya ako? Ganon na ba talaga ako kasama? Ganon ba kalaki ang galit niya sa akin? Ganon ba ako ka-walang kwentang tao?” sabi ni Nico sabay subo ng isang siomai.
“Nicks, don’t give up. Ang sumuko may balat sa pwet.” Sabi ni Trish sabay kuha rin ng siomai at kinagat ito.
“Sarap.” Bigkas ng dalaga. Tiningnan namn siya ni Nico at tila natatawa.
“Bakit?”
“Wala. Ganda ng motto mo ah.”
“Well, ganyan talaga. May balat din kasi talaga ako sa pwet eh.”
“Ha? Di nga?”
“Oo, gusto mong Makita?”
“Papakita mo ba?” tanong ng binata.
“Tara sa dressing room oh.”
“Huy joke lang ano! Papakita mo talaga?”
“Haha! In your dreams!” sabi ni Trish sabay tayo.
“Tara na. Wag kang mag sulk diyan. Di mo bagay.” Sabi ni Trish at tumayo na rin si Nico.
“Remember Plan C?” tanong ng dalaga.
“What about it?”
“Plan C is called your on you own.”
“Ha?”
“Ibig sabihin, diskarte mo na. Di effective yung mga plano ko eh.”
“You won’t help me?” tanong ni Nico. Nilapitan naman siya ni Trish.
“Baka kaya hindi epektibo yung plano ko dahil gusto ng destiny na ikaw mismo ang gumawa ng paraan.” Sabi ni Trish at hinawakan ang kamay ng binata.
“Gamitin mo diskarte mo Nicks. Pero before you make any decisions, feel first. You need to feel her.” Sabi ni Trish sabay dampot sa box ng siomay na nasa kamay ni Nico.
“Thanks for this.”
“Lang ya ka, pahingi pa ng konti.”
“A-YO-KO.” Landi ni Trish sabay naglakad paalis. Sinundan naman siya ng binata at naglakad sa tabi nito. Nakalabas na ang dalawa ng department store at mabagal na naglakad palabas ng mall.
“So wala bang tips?”
“Anong tips?” tanong ng dalaga.
“You know.”
“Wala! Walang tips. Baka pumalpak ka nanaman eh. Do it on your own. Pero you only have today, which is already too late kasi nag walkout na siya, and tomorrow. So ako sayo, umuwi ka muna at magisip. Tapos bukas, try mo ulit.” Sabi ni Trish.
Nakarating na ang dalawa sa parking lot at nagpaalam na si Trish. Si Nico naman ay naglakad lakad pa. Naisipan niyang magtungo sa park kung saan una silang nagtungo ni Misa noong nagkakilala sila.
Naglakad lakad ang binata at sinasariwa ang unang araw na nagkakilala sila ng babaeng pinakamamahal niya. Napatingin siya sa paligid at marami siyang nakikitang “Couples”. Napangiti na lang siya at nagpatuloy sa paglalakad. Ang hindi niya alam, sa kabilang bahagi ng park, nakaupo si Misa.
Nakarmdam ang binata ng kakaibang pagihip ng hangin, na naging dahilan ng pagpalit niya ng direksyon sa paglalakad. Nagtungo siya sa kabilang bahagi ng park, kung saan nakaupo si Misa.
Tamang tama naman na naubos na ni Misa ang kinakain niyang cotton candy. Tumayo ito at naglakad paalis. Napahinto ito sandali at napalingon sa kabilang bahagi ng park. Pero muli itong nagpatuloy sa paglalakad at tuluyan nang nakaalis.
Nakarating si Nico sa kaninang kinauupuan ni Misa at doon naupo. Pinikit niya sandali ang mga mata niya at sinariwa ang mga pangyayari kanina.
“Bakit?” tanong niya sa sarili. Ilang sandali pa ay tumayo na siya at nag desisyong umuwi.
___
Kinabukasan, pauwi na si Nico galing sa pagsisimba nang maisipan niyang muling dalawin ang park. Naglakad lakad siya dito. Kahit malapit nang sumapit ang dilim ay marami pa ring tao doon. Iniisip din niya ang sinabi sa kanya ni Paul pagkauwi niya kahapon. Tungkol sa banda. Sinabi niya sa kaibigan na pagiisipan niya muna ito. Naguguluhan pa ang isip niya kaya di siya makapag desisyon ng maayos.
Sa di kalayuan, may nakita siyang pamilyar na babae na kumakain ng cotton candy. Dahil sa nagdidilim na, di siya sigurado sa nakikita niya. Nilapitan niya ito at pilit na inaaninag. Tama siya, sa style pa lang ng pagkain nito ng cotton candy. Parang huminto ang mundo. Di niya alam kung anong gagawin niya. Lalapit ba siya? O pagmamasdan na lang ito mula sa malayo.
“Misa I love you.” Bulong niya sa sarili. Huminga siya ng malalim at kinabog ang dibdib niya.
“Kaya ko to.” Sabi niya sa sarili at naglakad papunta sa dalaga. Di pa siya nakakalapit ay napatingin na sa kanya si Misa. Tila natigilan ito. Nakatingin lang ito habang lumalapit ang binata. Nakalapit na si Nico at nagkatinginan nanamang ang dalawa. Di maipaliwanag ng binata ang nararamdaman niya sa mga oras na yon. Magkahalong saya, kaba, pagsisi and naramdaman niya.
“Hi Misa.” Bigkas ng binata. Pinunasan ng dalaga ang labi niya at napangiti.
“Hi Nicks.” Sagot nito.
“Kumusta ka na?”
“Okay lang. Upo ka oh.” Sabi ng dalaga. Di maipaliwanag na kasiyahan ang naramdaman ni Nico sa mga oras na yon. Sinunod niya si Misa at naupo sa tabi nito.
“Nakita kita sa mall kahapon ah.” Sabi ng dalaga.
“Oo nga eh. At nagkalat ako.” Sabi ni Nico at natawa si Misa.
“You never fail to make me laugh.” Sabi ni Misa at napangiti si Nico.
“I love to make you laugh. And smile. I miss you Misa. So much.” Sabi ni Nico at medyo nabura ang ngiti ni Misa.
“Misa, gusto ko sana na maging mag kaibigan tayo ulit. Kung okay lang.” sabi ni Nico. Muling napatingin sa kanya ang dalaga at napangiti.
“Sure.” Bigkas ng dalaga. Tila tumalon naman ang puso ni Nico sa narinig niya.
“Talaga?”
“Bakit? Ayaw mo?”
“Gu-gusto. So pinapatawad mo na ako?”
“Okay na Nicks. Wala yon.” Sabi ni Misa sabay kinagat ang huling bahagi ng cotton candy sa stick.
“Sige, una na ako.” Sabi ng dalaga sabay tayo. Napatayo rin ang binata.
“Tara samahan na kita.”
“Wag na. Malapit lang ako dito remember?”
“Oo nga pero I insist.” Sabi ng binata.
“Wag na okay? Kaya ko na.” sabi ni Misa sabay naglakad palayo.
“Misa!” sigaw ni Nico at napalingon ang dalaga.
“Thanks.” Napangiti naman si Misa.
“Bye Nicks!” sabi ng dalaga at tuluyan nang umalis. Nang mawala na si Misa sa paningin ni Nico, naupo naman ito habang nakangisi. Sa sobrang saya ay napasigaw siya.
“YES!”
No comments:
Post a Comment